Στο άρθρο αυτό θα μάθετε που γεννήθηκε η όπερα, πότε, πώς, από ποιούς, ποια ήταν η πρώτη όπερα, και πως εξελίχθηκε στην πορεία! Αρχικά, ας δούμε τον ορισμό της.
Τι είναι η Όπερα
Η Όπερα προέρχεται από την Ιταλική λέξη opera, και μεταφράζεται κατά λέξη ως έργο. Η ονομασία της κανονικά είναι μελόδραμα, η οποία ετυμολογικά σημαίνει μία τέχνη που συνδυάζει το Μέλος (μελωδία, το χορικό ή το λυρικό άσμα) με το Δράμα (δράση: δράω/δρω, στο θέατρο: κωμωδία/τραγωδία).
Είναι ένα σύνθετο θεατρικό είδος με συνοδεία μουσικής. Οι ηθοποιοί της όπερας είναι οι Λυρικοί Τραγουδιστές και οι διάλογοι (ή μονόλογοι) αποδίδονται μέσω του τραγουδιού. Κάθε θεατρική παράσταση όπερας, περιλαμβάνει τους λυρικούς τραγουδιστές, χορωδούς, ορχήστρα, κοστούμια και σκηνικά, κάνοντάς την έτσι ένα γέννημα συνεργασίας διαφόρων τεχνών.
Που Γεννήθηκε η Όπερα
Η Γέννηση της Όπερας Έγινε στην Φλωρεντία (Ιταλία). Εκεί, στα τέλη της αναγέννησης, η μουσική αλλά και η λογοτεχνία είχε φτάσει σ’ ένα σημείο αλλοίωσης και κορεσμού. Η μουσική, λόγω της πολυφωνίας, δεν μπορούσε να περάσει το μήνυμα των στίχων και η γλώσσα είχε υποστεί αντίστοιχα κακοποίηση σε λέξεις και συντακτικό.
Πώς και Πότε Γεννήθηκε η Όπερα
Η αρχή έγινε στις 14 Ιανουαρίου 1573, (πρώτη καταγεγραμμένη ημερομηνία), όταν ο κόμης Giovanni de’ Bardi, προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών και συνθέτης, έχοντας γαλουχηθεί από μικρός με την αρχαία ελληνορωμαϊκή γραμματεία, αναγνώρισε τα οφέλη που θα είχε μία επιστροφή και ανατροφοδότηση του κοινού μέσα από αυτόν τον ατέρμονο πλούτο σοφίας και πολιτισμού.
Αυτή η ανάγκη οδήγησε τον ίδιο και ένα σύνολο ουμανιστών, διανοούμενων, ποιητών και μουσικών, να συγκροτήσουν μία ομάδα που πήρε το όνομα “Fiorentina Camerata” (αποδοσμένο στα ελληνικά και ως Φλωρεντινή συντροφιά, αν και Camerata σημαίνει μεγάλο δωμάτιο, όπου προφανώς λάμβαναν χώρα οι συναντήσεις), αλλά και την “Academia della crusca” (Ακαδημία του πίτουρου), οι οποίες στόχευαν στην αναζήτηση νέων μουσικών και λογοτεχνικών διεξόδων, προσπαθώντας να επαναφέρουν το αισθητικό αποτέλεσμα της αρχαίας ελληνικής μουσικής και αντίστοιχα της καθαρής ιταλικής γλώσσας στη σύγχρονη πρακτική.
Η Εξέλιξη της Όπερας
Τα μέλη της, πέρα από τον G. de’ Bardi ήταν:
- Vincenzo Galilei μουσικός και συνθέτης μαδριγαλιών (1532-1591), (πατέρας του αστρονόμου Galileo Galilei)
- Emilio de’ Cavalieri συνθέτης ( 1550-1602)
- Giulio Caccini συνθέτης (1550-1618)
- Jacopo Peri συνθέτης και τραγουδιστής (1561-1633)
- Jacopo Corsi μουσικός (1561-1602)
- Ottavio Rinuccini ο ποιητής (1562-1621)
Ο Vincenzo Galilei, ήταν αυτός που παρουσίασε στην ομάδα το δοκίμιο του διακεκριμένου λόγιου και κορυφαίου μελετητή του αρχαίου ελληνικού δράματος και μουσικής εκείνη την εποχή Girolamo Mei, το περίφημο “Διάλογος περί της αρχαίας και σύγχρονης μουσικής”, του οποίου το βασικό συμπέρασμα ήταν πως το μονωδιακό ύφος της αρχαίας ελληνικής μουσικής είναι η πιο ενδεδειγμένη μουσική επιλογή για την έκφραση των συναισθημάτων του ποιητικού κειμένου, το οποίο είχε χάσει την καθαρότητα της απόδοσής του βυθισμένο μέσα στον αντιστικτικό ηχητικό κορεσμό της τότε μεσαιωνικής πολυφωνίας.
Δημιουργικός τους στόχος ήταν η ορθή και φυσική απαγγελία του λόγου κατά την διάρκεια του άσματος, με την πρόθεση η μελωδία να περιγράφει λεπτομερώς το κείμενο και τα συναισθήματα που εκπέμπει αυτό. Αυτή η διαδικασία μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσω της μίμησης του κυματισμού και του τονισμού της ανθρώπινης ομιλίας. Αυτή η διαπίστωση σηματοδότησε το τέλος της πολυφωνίας και την αρχή μίας νέας εποχής για την μουσική, αλλά το σημαντικότερο, ένα σημείο αναφοράς για τους μεταγενέστερους συνθέτες όταν επεδίωκαν μία εκ νέου επιστροφή στην καθαρότητα της απόδοσης του κειμένου σε συνάρτηση με την μουσική.
Η χρήση των αρχαίων ελληνικών μύθων ως πηγή έμπνευσης με σκοπό την επιστροφή στα ορθά αρχαία ελληνικά πρότυπα της μονωδίας, ήταν μονόδρομος έμπνευσης.
Η Πρώτη Όπερα – Ιστορικά Στοιχεία
Πρώτος καρπός που θα μπορούσε να θεωρηθεί όπερα σύμφωνα με τα σύγχρονα πρότυπα, ήταν το πειραματικό έργο “Dafne” (Δάφνη) το 1598, ένα αρχαιοελληνικό δράμα γέφυρα μεταξύ αρχαίας Ελλάδας και Ευρώπης, βασισμένο στις “Μεταμορφώσεις” του Οβιδίου, σύμφωνα με τον οποίο ο Θεός Απόλλων μεταμορφώνει την νύμφη Δάφνη σε φυτό, όταν εκείνη αρνείται τον έρωτά του, ένας συμβολισμός της φύσης της τέχνης.
Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής είναι του Jacopo Peri (Τζάκοπο Πέρι, 1561-1633) και λιγότερο του Jacopo Corsi (Τζάκοπο Κόρσι, 1561-1602). Έχουν σωθεί μόνο έξι κομμάτια συνολικά , εκ των οποίων τουλάχιστον δύο από αυτά είναι του J. Corsi. Το λιμπρέτο είναι του Ottavio Rinuccini (Οτάβιο Ρινουτσίνι, 1562-1621) και σώζεται πλήρες.
Στόχος τους ήταν η ανάδειξη των ουμανιστικών ιδεωδών, σχετικών με την δύναμη της μουσικής, μέσω του μονωδιακού ύφους. Ο Peri το ονόμασε “Dramma per musica” (Μουσικό δράμα). Το αποτέλεσμα αυτής της ένωσης, ήταν η εφεύρεση της μονωδίας.
Κατά τον Ot. Rinuccini, παίχτηκε αρχικά μπροστά σε ένα μικρό και ενθουσιώδες κοινό και αργότερα μια βελτιωμένη έκδοση του έργου παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια του Καρναβαλιού του 1598 στο Palazzo Corsi στην Φλωρεντία.
Οι καινοτομίες που έφερε στη μουσική η Fiorentina Camerata υπό την καθοδήγηση του G. Bardi, ήταν ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά αυτού που σήμερα γνωρίζουμε ως μουσική μπαρόκ και κατά συνέπεια της Όπερας.
- Τί είναι η κλασική μουσική – πληροφορίες
- Ιδιωτικές συναυλίες κλασικής μουσικής (στον χώρο σας)
- Διοργάνωση εκδήλωσης ιδιωτικής όπερας-συναυλίας στον χώρο σας
Εύυμνος: Εταιρεία διοργάνωσης ιδιωτικών μουσικών εκδηλώσεων (συναυλιών κλασικής μουσικής και συναυλιών όπερας – ιδιωτικών γκαλά) για ιδιώτες και εταιρείες.
Επικοινωνήστε μαζί μας σήμερα εδώ, για να οργανώσουμε τη δική σας ιδιωτική κλασική συναυλία, ή το δικό σας οπερατικό γκαλά στον χώρο της επιλογής σας.
